आजूस नाही मित्र दिसला,
बाजूस ना मैत्रीण दिसे
सर्वकाळी जाल-संजीवित,
हे जीवन असे
माणूस नाही दूरवरही,
ही नोकरी वैरीण असे
रम्य काही आठवावे,
सांगू परी कोणा कसे
आश्चर्य वाटे खूप कधी
लागे कशाचे तरी पिसे
गूज ज्याला ऐकवावे
ऐसा कुणीही ना दिसे
कधी दाटले नैराश्य सारे,
वाट अश्रूस ना मिळे
काढू भडास, होऊ रिते
पण ऐकण्या कुणी ना दिसे
कधी जीवनाने शिकवला
कुठला धडा मज कौतुके
सांगू असे वाटे कुणाला
सांगण्या कुणी ना मिळे
मग उघडली मी अनुदिनी
लिहिण्यास जणू दैनंदिनी
जे वाटले, लिहीले इथे
त्या आज वाचक लाभले
.
याची सदस्यत्व घ्या:
टिप्पणी पोस्ट करा (Atom)
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा